Αναστήλωση της προτομής του Παντελή Πουλιόπουλου στη Θήβα

  Την Κυριακή 9/12 πραγματοποιήθηκαν επιτυχώς οι εκδηλώσεις που είχε οργανώσει η Επιτροπή Αποκατάστασης της Μνήμης του Παντελή Πουλιόπουλου. Να ευχαριστήσουμε τους κάτοικους της Θήβας, τους συντρόφους από όλη την Ελλάδα και όλους  όσους τίμησαν με την παρουσία τους τα αποκαλυπτήρια της προτομής και τη μουσική παράσταση που τραγούδησε η Ναταλία Ρασούλη. Η Επιτροπή Αποκατάστασης της Μνήμης του Παντελή Πουλιόπουλου θα συνεχίσει τον αγώνα της με άμεσο στόχο τη δημιουργία μουσείου στο κέντρο της Θήβας. 

 



 
–


–

Αφιέρωμα για τον Παντελή Πουλιόπουλο στην ΕΡΤ, με αφορμή την αναστήλωση της προτομής του στη Θήβα στις 9/12/2018

Αφιερωμένο στη μνήμη του αγωνιστή Παντελή Πουλιόπουλου

Εκδηλώσεις για την αναστήλωση της προτομής του Παντελή Πουλιόπουλου στη Θήβα. Κυριακή 9/12

Πατήστε εδώ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ_ΙΟΥΝΗΣ 2015 ΦΥΛΛΟ 404

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΟΥΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τα βήματα και η ζωή ενός μεγάλου επαναστάτη

Ο Π. Πουλιόπουλος ήταν από τους λίγους επαναστάτες στην Ελλάδα, που συνέδεσαν βαθιά την ζωή τους με τον αγώνα για την Σοσιαλιστική Επανάσταση και τη δημιουργία του επαναστατικού κόμματος σε Ελλάδα και παγκόσμια. Γεννημένος στη Θήβα το 1900, έμελλε να διαδραματίσει έναν από τους σημαντικότερους ρόλους στην οργάνωση και προσπάθεια για συνειδητοποίηση του νεαρού τότε ελληνικού εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος. Κεντρισμένη από τη νίκη της επανάστασης του Οκτώβρη το 1917 στη Ρωσία, η επαναστατική δράση του Πουλιόπουλου άρχισε κατά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1919-1922. Μόλις 19 χρονών, φοιτητής της Νομικής Αθηνών, εντάσσεται στο Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΕΚΕ). Έναν χρόνο αργότερα επιστρατεύεται και στέλνεται στο μέτωπο της Μικράς Ασίας, όπου διακρίνεται για την αντιπολεμική του δράση, παίρνοντας δραστήρια μέρος στην οργάνωση των στρατιωτικών κομμουνιστικών πυρήνων και στην έκδοση παράνομων αντιπολεμικών προκηρύξεων, που καταγγέλλουν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου.

Για την δράση του αυτή φυλακίζεται μαζί με άλλους κομμουνιστές στις στρατιωτικές φυλακές Σμύρνης με την κατηγορία της «εσχάτης προδοσίας». Τελικά, με την κατάρρευση του μετώπου καταφέρνει να δραπετεύσει και έτσι γλυτώνει από το εκτελεστικό απόσπασμα.Επιστρέφοντας στην Αθήνα, συμμετέχει ενεργά στο Κίνημα των

Παλαιών Πολεμιστών και το 1924 γράφει το μνημειώδες έργο  «Πόλεμος κατά του Πολέμου». Με την εκτόπιση της οπορτουνιστικής δεξιάς από την ηγεσία του ΣΕΚΕ, που πλέον έχει μετονομαστεί

σε ΚΚΕ, ο Πουλιόπουλος στέλνεται αντιπρόσωπος στο 5ο συνέδριο της Κ.Δ. και εκλέγεται, στο 3οΈκτακτο Συνέδριο του κόμματος, το συνέδριο της μπολσεβικοποίησης, μέλος της Κ.Ε. και πρώτος Γενικός Γραμματέας. Το 1926 αντιμετωπίζει ξανά την κατηγορία της «εσχάτης προδοσίας», αυτή τη φορά λόγω του συνθήματος του ΚΚΕ για «Ενιαία και Ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη», όπου ξεχωρίζει η μνημειώδης 5ωρη «απολογία» του, με την αδιάλλακτη υπεράσπιση τόσο του προλεταριακού διεθνισμού όσο και του δικαιώματος των λαών στην αυτοδιάθεση (συγκεκριμένα των Σλαβομακεδόνων). Θα εξοριστεί στη Φολέγανδρο, απ’ όπου θα γυρίσει ύστερα από την πτώση της παγκαλικής δικτατορίας την ίδια χρονιά. Για το ίδιο ζήτημα θα φυλακιστεί ξανά το 1928.

Κατά την απουσία του, όμως, η σταλινική ομάδα κατορθώνει να επικρατήσει στο ΚΚΕ. Έτσι ο Πουλιόπουλος είναι ο πρώτος στην Ελλάδα, μαζί με τον Γιατσόπουλο, που δίνει τη μάχη από το 1926 ενάντια στον ιδεολογικό και οργανωτικό εκφυλισμό του ΚΚΕ και γίνεται ο κύριος, πολιτικά και ιδεολογικά, εκπρόσωπος της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης (Δ.Α.Α.) μέσα στο ΚΚΕ, από το οποίο θα διαγραφεί πραξικοπηματικά το 1927. Το 1928 σχηματίζεται η Αριστερή Αντιπολίτευση στο ΚΚΕ (και στα 1930, προσχωρεί στη Διεθνή Αριστερή Αντιπολίτευση που συγκροτήθηκε γύρω από τον Λέων Τρότσκι) και εκδίδει το περιοδικό Σπάρτακος. Μέχρι το 1933 αγωνίζεται αδιάκοπα για τη διάδοση των θέσεων της Δ.Α.Α. και την καταπολέμηση της σταλινικής γραφειοκρατίας. Ηγετική θα είναι η συμβολή του στην ίδρυση το 1934 της Οργάνωσης Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας, όπου συγκεντρώθηκε το μεγαλύτερο και πιο αξιόλογο τμήμα των τροτσκιστών σ’ όλη

την Ελλάδα. Επικηρυγμένος από τη δικτατορία Μεταξά, συλλαμβάνεται το 1938, φυλακίζεται και μεταφέρεται στην Ακροναυπλία το 1939, όπου και θα μείνει ως το τέλος του Μάρτη του 1942, απ’ όπου βαριά άρρωστος θα διακομιστεί στις φυλακές Αβέρωφ και έπειτα στην Λάρισα. Το 1941, πριν η δωσίλογη κυβέρνηση Τσολάκογλου παραδώσει τους Ακροναυπλιώτες στους Ναζί, ο Πουλιόπουλος είχε προτείνει οι 600 κρατούμενοι της Ακροναυπλιάς να αποδράσουν μαζικά. Οι ηγέτες του ΚΚΕ στη φυλακή μπλοκάρουν την

απόδραση. Εν τέλει διαφεύγει μόνο η σταλινική «ηγετική» σαβούρα των γραφειοκρατών, αφήνοντας την πλειοψηφία των κρατουμένων στα νύχια των στρατευμάτων κατοχής. Τον Ιούνιο του 1943, θα μεταφερθεί στο Νεζερό, όπου και θα εκτελεστεί μαζί με άλλους 105 αγωνιστές, σε αντίποινα για την δράση του ΕΛΑΣ. Όμως, ακόμα και την τελευταία στιγμή, απευθύνεται στους ιταλούς φαντάρους στη γλώσσα τους, και τους καλεί να στρέψουν τα όπλα τους εναντίον του ταξικού τους εχθρού. Οι ιταλοί φαντάροι αρνούνται να εκτελέσουν τις διαταγές και την εκτέλεση αναλαμβάνει ο φασίστας ιταλός αξιωματικός. Διαλεκτική και κριτική σκέψη, βαθύτατη θεωρητική μαρξιστική κατάρτιση, αλύπητο μαστίγωμα της καπιταλιστικής τρομοκρατίας σε κάθε περίπτωση, απεριόριστη επαναστατική και ταξική αλληλεγγύη, βαθύτατο μίσος για τα προνόμια και τη δουλοφροσύνη, προλεταριακός ηρωισμός, ακλόνητη πίστη στη 4η Διεθνή και στο μέλλον της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης, αυτά είναι μερικά απ’ τα κύρια στοιχεία της προσωπικότητας αυτού του

ανυποχώρητου και φλογερού επαναστάτη.

Από τις εκδόσεις Εργατική Πάλη κυκλοφορούν τα

Διαλεκτά Έργα, η Σοσιαλιστική ή αστικοδημοκρατική επανάσταση στην Ελλάδα

, και η βιογραφία του από τον Δ. Λιβιεράτο.

80 χρόνια από την ίδρυση της Ο.Κ.Δ.Ε.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Κατεβάστε το τετρασέλιδo σε pdf:

80 χρόνια Ο.Κ.Δ.Ε.

1934 – 2014: 80 χρόνια Ο.Κ.Δ.Ε.

Συνεχίζουμε, στον Δρόμο των Επαναστατών Mαρξιστών

– για το Επαναστατικό Κόμμα και την 4η Διεθνή

– για τη Νίκη της Σοσιαλιστικής Επανάστασης

  Ογδόντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την θεμελίωση το 1934 του ρεύματος του επαναστατικού μαρξισμού / τροτσκισμού και της 4^ης Διεθνούς στην Ελλάδα, με δύο σημαντικά ορόσημα:

– Την ίδρυση της Ο.Κ.Δ.Ε. (Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας).

– Την έκδοση του περίφημου βιβλίου «Δημοκρατική ή Σοσιαλιστική Επανάσταση στην Ελλάδα;» του Παντελή Πουλιόπουλου, της μεγαλύτερης φυσιογνωμίας του επαναστατικού μαρξισμού στη χώρα μας.

Οι ρίζες του ελληνικού τροτσκισμού

  Από την ίδρυσή του (1918), το ΚΚΕ βρισκόταν σε μόνιμη κρίση, καθώς οι αποφάσεις της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κομιντέρν) και ο Μπολσεβικισμός είχαν μεν υιοθετηθεί, αλλά δεν είχαν αφομοιωθεί. Υπήρχε έτσι πάντα μια δεξιά τάση, παρεκκλίσεις σοσιαλδημοκρατικές και ρεφορμιστικές. Με ηγέτη τον Π. Πουλιόπουλο (πρώτος γραμματέας του ΚΚΕ), η επαναστατική μαρξιστική τάση στο εσωτερικό του ΚΚΕ παλεύει για τον σωστό προσανατολισμό του, την ανάλυση του ελληνικού καπιταλισμού, τη μαρξιστική εκπαίδευση των αγωνιστών, τη μαζική επέμβαση στην ταξική πάλη.

  Aυτή η προσπάθεια δεν θα ολοκληρωθεί, καθώς πέφτει πάνω στο ΚΚΕ η ταφόπλακα του σταλινισμού. Οι επαναστάτες μαρξιστές διαγράφονται γραφειοκρατικά. Συγκροτούνται αρχικά ως Αριστερή Αντιπολίτευση (προσπαθώντας να συνδεθούν με τη Διεθνή Αριστερή Αντιπολίτευση), γύρω απ’ το σημαντικό περιοδικό «Σπάρτακος».

Θεμέλιο της επαναστατικής στρατηγικής

  Το βιβλίο του Π. Πουλιόπουλου (και σειρά άρθρων, μελετών κ.λπ.) ήταν η καλύτερη προπολεμική μαρξιστική ανάλυση του ελληνικού καπιταλισμού, με μεγάλη επικαιρότητα ακόμα και σήμερα και από τα σημαντικότερα έργα στην ιστορία της μαρξιστικής σκέψης. Μ’ αυτό το κορυφαίο ντοκουμέντο, μπήκαν οι επιστημονικές βάσεις της επαναστατικής στρατηγικής στην Ελλάδα, αποδεικνύοντας:

– Την κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων, την οργανική ένταξη του ελληνικού καπιταλισμού στον διεθνή καταμερισμό εργασίας.

– Την αντιδραστική στροφή της ελληνικής μπουρζουαζίας, μαζί και της «φιλελεύθερης», στα πλαίσια της κρίσης και παρακμής του παγκόσμιου καπιταλισμού/ιμπεριαλισμού (δικτατορίες, φασισμός).

– Τον ηγετικό ρόλο του νεαρού ελληνικού προλεταριάτου, που ήταν συγκεντρωμένο στις πόλεις, εκδήλωνε έντονη μαχητικότητα και δυναμισμό.

– Την αναγκαιότητα της τακτικής του Ενιαίου Μετώπου, της στρατηγικής της Διαρκούς Επανάστασης / μεταβατικής πορείας προς τον σοσιαλισμό, της Σοσιαλιστικής Επανάστασης.

  Αυτή η απάντηση ορθώθηκε απέναντι στις απατεωνιές των σταλινικών του ΚΚΕ, που ο εκφυλισμός του επικυρώθηκε στη διαβόητη 6^η Ολομέλεια του 1934. Εκεί κυριάρχησαν οριστικά οι αντιμαρξιστικές αυθαιρεσίες για «φεουδαρχικά υπολείμματα» της ελληνικής οικονομίας, που οι σταλινικοί «εξέταζαν» εθνικά απομονωμένη, εκβιάζοντας το «συμπέρασμα» ότι λείπει το «εθνικό μίνιμουμ προϋποθέσεων για τον σοσιαλισμό». Μ’ αυτές τις σοσιαλδημοκρατικές/μενσεβίκικες ψευτοθεωρίες, το ΚΚΕ πέταξε στα σκουπίδια τον μαρξισμό, τον λενινισμό και την σοσιαλιστική επανάσταση, φέρνοντας τα εκτρώματα της «θεωρίας των σταδιών» και της «ολοκλήρωσης της αστικοδημοκρατικής επανάστασης», προετοιμάζοντας τη διάλυση της κομμουνιστικής πρωτοπορίας και ανεξαρτησίας του προλεταριάτου, ανοίγοντας τον δρόμο σε ιστορικές προδοσίες και αιματηρές ήττες, που –αλίμονο!– δεν θ’ αργούσαν.

  Ιδρύοντας την Ο.Κ.Δ.Ε., οι τροτσκιστές συγκροτούνται σε ανεξάρτητο ρεύμα (αργότερα τμήμα της 4^ης Διεθνούς), αφού η ιστορία «έβαλε σταυρό στο ΚΚΕ ως επαναστατικό κόμμα». Θα έχουν έκτοτε σταθερή παρουσία και επέμβαση (βρισκόμενοι σε διάφορες οργανωτικές καταστάσεις, αλλά διατηρώντας τη συνέχειά τους) στο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα.

Πολιτικό Μνημόσυνο Παντελή Πουλιόπουλου

Κυριακή 2 Ioυνίου, Νεζερό (Αγ. Στέφανος) Λάρισας – Πολιτικό Μνημόσυνο Παντελή Πουλιόπουλου

 

   Απευθυνόμενος το 1920 (στα 20 του χρόνια) στους στρατιώτες του Μικρασιατικού Μετώπου, ο Παντελής Πουλιόπουλος έγραφε: «Εμείς που ύστερα από τόσα μαρτύρια ξαναγεννηθήκαμε μέσα στον οραματισμό του κομμουνιστικού ιδανικού, ας αφιερώσουμε όλες τις δυνάμεις της νεότητας μας για την πραγματοποίησή του, φωτίζοντας με τη μεγαλειώδη λάμψη του κάθε μάρτυρα αδελφό μας που βρίσκεται στα σκοτεινά βάθη της άγνοιας και του πνευματικού θανάτου, στα βάθη του λήθαργου. Εργάτες ακούραστοι του ιδανικού αυτού, ας μην λησμονούμε πώς ο αγώνας μας τελειώνει τότε μόνο, όταν στο πλήρωμα του χρόνου το οργανωμένο προλεταριάτο της χώρας μας θα σηκώσει την κόκκινη σημαία και θα γκρεμίσει την σημερινή κοινωνία. Από εμάς εξαρτάται να γρηγορέψουμε την μεγάλη και άγια εκείνη μέρα.»

  Ο Πουλιόπουλος ανταποκρίθηκε πλήρως σε αυτό το καθήκον με ανείπωτη αυτοθυσία και αυταπάρνηση. Στάθηκε άξιος των ιδανικών του επαναστατικού μαρξισμού και υπηρέτησε έως το τέλος της ζωής του τον στόχο της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης από την κτηνωδία του κεφαλαίου.

  Το ηρωικό του τέλος ήρθε στις 6 Ιουνίου του 1943 όταν μαζί με τους διεθνιστές τροτσκιστές Γ. Ξυπόλυτο, Ν. Γιαννακό και Γ. Μακρή, ανάμεσα σε άλλους 106 αγωνιστές, εκτελέστηκε από τους ιταλούς φασίστες στο Νεζερό (σήμερα Άγιος Στέφανος).

  Φέτος συμπληρώνονται 70 χρόνια από την πρόωρη απώλεια αυτού του μεγάλου επαναστάτη, του μαρξιστή θεωρητικού και κύριου θεμελιωτή του ελληνικού τροτσκισμού. Τιμώντας την μνήμη του Παντελή Πουλιόπουλου, η ΟΚΔΕ θέλει να κρατήσει ζωντανή στο σήμερα την ανεκτίμητη και πάντα επίκαιρη προσφορά του στο επαναστατικό κίνημα της χώρας μας και όχι μόνο και ταυτόχρονα να διατρανώσει την πίστη της στην αναγκαιότητα της ανατροπής του καπιταλισμού, του προλεταριακού διεθνισμού και της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης. Το πολύτιμο έργο, το φωτεινό και ανεκτίμητο παράδειγμα του Πουλιόπουλου είναι ένας άσβηστος φάρος για τις νέες γενιές επαναστατών. Τα πανανθρώπινα προλεταριακά ιδανικά του –αναγκαία όπλα στον μεγάλο και δύσκολο δρόμο της σύγκρουσης με τον καπιταλισμό – ας παλέψουμε να καλλιεργηθούν σε κάθε αγωνιστή του εργατικού κινήματος.

  Η ΟΚΔΕ, ως ελάχιστη ένδειξη τιμής στην μνήμη του, στο έργο και στη δράση αυτής της μεγάλης επαναστατικής μαρξιστικής φυσιογνωμίας, οργανώνει την Κυριακή 2 Ιουνίου πολιτικό μνημόσυνο στον τόπο της εκτέλεσης του, στο Νεζερό (Αγ. Στέφανος) Λάρισας.